Osoby cierpiące na labilność emocjonalną muszą wiedzieć, że tego stanu nie da się wyleczyć, ale można go leczyć. Istnieją interwencje farmakologiczne i niefarmakologiczne. Trudno jest żyć z niekontrolowanymi wybuchami emocjonalnymi, które nie mają nic wspólnego z kontekstem, w którym się żyje. Ludziom bardzo trudno jest zrozumieć, jak można śmiać się na pogrzebie, gdy w rzeczywistości chce się płakać jak wszyscy inni. Są to przejawy emocji, których nie da się kontrolować, ponieważ osoba nimi dotknięta nie ma nad nimi kontroli, po prostu się zdarzają. Osoba taka najczęściej jest świadoma tego, co się dzieje. Jej poczucie wstydu i brak samokontroli mogą sprawić, że będzie się czuła jeszcze gorzej niż dotychczas z tym, co przeżywa. Czym zatem jest labilność emocjonalna?
Spis treści:
Labilność emocjonalna – co to
W psychologii rozumie się to pojęcie jako chwiejność emocjonalną, dosyć łatwe i szybkie przechodzenie z jednego do drugiego skrajnego stanu emocjonalnego. Oznacza częste i nagłe zmiany emocji. Osoba cechująca się labilnością emocjonalną cechuje się tym, że reaguje nieadekwatnie na bodźce z otoczenia.
Labilność emocjonalna – objawy
Objawami labilności emocjonalnej są: lęk, nadwrażliwość, agresywna wrogość, nieśmiałość, depresja, impulsywność. Osoba labilna emocjonalnie niekiedy określa się mianem neurotyka. Wynika to z tego, że przejawia ona reakcje emocjonalne nieadekwatne do sytuacji. Reakcje takie jak silny lęk, niepokój, czy napięcie nie są rzadkością. Osoba z tą przypadłością często doświadcza poczucia winy, zmieszania, gniewu, czy wrogości w stosunku do innych. Cechuje się również tendencją do zamartwiania się. Dodatkowo często można ją zobaczyć w złym nastroju i bywa drażliwa.
Możliwe sposoby leczenia labilności emocjonalnej
- Jeśli lekarz uzna, że najlepszym sposobem leczenia jest przyjmowanie leków, pacjentowi może zostać przepisany lek przeciwdepresyjny, przeciwpsychotyczny lub przeciwdrgawkowy.
- Edukacja pacjentów jest jedną z najczęściej wymienianych korzystnych metod leczenia dla osób cierpiących na tę chorobę oraz dla ich bliskich i członków rodziny. Kluczowymi metodami leczenia są uczenie przemijającego charakteru zaburzeń i oddzielenie zachowania od przyczyny neurologicznej.
- Ważne jest, aby przyjaciele i rodzina zrozumieli, że ich bliski nie ma kontroli nad tym zachowaniem, ponieważ jest ono wynikiem choroby neurologicznej lub urazu mózgu.
- Oprócz edukacji podstawowe techniki relaksacyjne mogą złagodzić objawy labilności emocjonalnej. W niektórych przypadkach mogą też wyeliminować objawy, które sprawiają, że pacjent czuje się tak źle. Jeśli cierpisz na tę chorobę, spróbuj medytacji, jogi, głębokiego oddychania oraz terapii sztuką i muzyką, aby złagodzić objawy lub zmniejszyć ich nasilenie.
- W celu zmiany procesów myślowych oraz wynikających z nich zachowań i uczuć można również zastosować terapię poznawczo-behawioralną. Mimo że badania naukowe nie przyniosły jeszcze skutecznych metod leczenia tego stanu, powyższe możliwości mogą okazać się pomocne, zwłaszcza jeśli pacjent ma świadomość przyczyn i objawów labilności emocjonalnej.
Życie z labilnością emocjonalną
Chociaż nie ma lekarstwa na ten problem i chory będzie musiał żyć z nim przez całe życie, istnieją rozwiązania, które warto rozważyć, aby poprawić jakość życia osób nim dotkniętych. Osoby cierpiące na tę chorobę powinny porozmawiać z innymi osobami, które również z nią żyją. W ten sposób można dzielić się doświadczeniami i przekonać się, że to, co przytrafia się tobie, przytrafia się także innym. Pomoże to w lepszym zrozumieniu stanu pacjenta, a także w zrozumieniu jego cierpienia w przypadku wystąpienia epizodu krytycznego. Należy również pamiętać o innych współwystępujących z tym stanem chorobowym schorzeniach, w tym depresji klinicznej. Gdy poczujesz, że zaczyna się epizod, wyprostuj postawę: stwierdzono, że powstrzymuje to pełnoobjawowe reakcje labilności emocjonalnej.
Zobacz też artykuł z bloga kobiecaperspektywa.pl na temat uczucia pustki emocjonalnej.
